Στρογγυλή Τράπεζα 4
Άσκηση, Λιπιδαιμικό και Γλυκαιμικό προφίλ: Ο Ρόλος του Μυϊκού και του Λιπώδη Ιστού

Round Table 4
Exercise, Lipidemic and Glycemic Profile: The Role of Muscle and Adipose Tissue

Ημερομηνία και Ώρα / Date and Time: 19/10/2024, 17:30-18:45

Δρ. Παναγιώτου Γιώργος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Πρόγραμμα Αθλητικής Επιστήμης και Φυσικής Αγωγής, Τμήμα Επιστημών Ζωής, Σχολή Θετικών Επιστημών, Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου, Κύπρος

Dr. Panayiotou George, Associate Professor, Sport Science and Physical Education Program, Department of Life Sciences, School of Sciences, European University Cyprus, Cyprus

Ο παγκόσμιος επιπολασμός της δυσλιπιδαιμίας και της αντίστασης στην ινσουλίνη, συμπεριλαμβανομένου του διαβήτη τύπου 2, συνεχίζει να αυξάνεται, συμβάλλοντας στην αυξανόμενη επιδείνωση της καρδιαγγειακής νόσου και των μεταβολικών διαταραχών. Η παρούσα ανασκόπηση αποσκοπεί στην ανάλυση και σύγκριση των πρόσφατων κατευθυντήριων οδηγιών για την αντιμετώπιση του προβλήματος μέσω της άσκησης, από εξέχοντες οργανισμούς υγείας, συμπεριλαμβανομένων της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας (AHA), του Αμερικανικού Κολλεγίου Αθλητιατρικής (ACSM), της Αμερικανικής Διαβητολογικής Εταιρείας (ADA) και της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας (ESC). Η ανάλυση καλύπτει βασικές πτυχές της συνταγογράφησης άσκησης, συμπεριλαμβανομένου του συνιστώμενου τύπου, της έντασης, της συχνότητας και της διάρκειας της. Οι κατευθυντήριες γραμμές δίνουν γενικά έμφαση στο συνδυασμό αερόβιας άσκησης και άσκησης αντιστάσεων, με ιδιαίτερη αναφορά στα πιθανά οφέλη της διαλειμματικής προπόνησης υψηλής έντασης (HIIT) παράλληλα με τη συνεχή προπόνηση μέτριας έντασης (MICT). Ενώ η αερόβια άσκηση έχει καθοριστικό ρόλο στη βελτίωση του προφίλ των λιπιδίων και της ευαισθησίας στην ινσουλίνη, η προπόνηση αντιστάσεων αναδεικνύεται όλο και περισσότερο για τις συμπληρωματικές μεταβολικές επιδράσεις της. Ωστόσο, εντοπίζονται διαφορές μεταξύ των κατευθυντήριων οδηγιών όσον αφορά στον βέλτιστο όγκο και στην ένταση της άσκησης που απαιτούνται για την επίτευξη κλινικά σημαντικών βελτιώσεων. Τα αναδυόμενα στοιχεία υποδηλώνουν ότι τα εξατομικευμένα προγράμματα άσκησης που προσαρμόζονται στη φυσική κατάσταση του ατόμου, τις συννοσηρότητες και τον τρόπο ζωής του, μπορεί να αποφέρουν καλύτερα αποτελέσματα στην πρόληψη και τη θεραπεία των μεταβολικών αυτών διαταραχών. Υπογραμμίζονται επίσης, δυνητικά κενά στις συστάσεις για ειδικούς πληθυσμούς, όπως οι ηλικιωμένοι και οι ενήλικες με πολλαπλούς παράγοντες κινδύνου, ενώ εξετάζονται οι προκλήσεις που σχετίζονται με την εφαρμογή αυτών των κατευθυντήριων γραμμών στην καθημερινή κλινική πρακτική.

The global prevalence of dyslipidaemia and insulin resistance, including type 2 diabetes, continues to rise, contributing to the increasing burden of cardiovascular disease and metabolic disorders. This review aims to analyse and compare recent exercise guidelines for addressing the problem, from leading health authorities, including the American Heart Association (AHA), American College of Sports Medicine (ACSM), American Diabetes Association (ADA), and the European Society of Cardiology (ESC). The analysis covers key aspects of exercise prescription, including its recommended type, intensity, frequency, and duration. Guidelines generally emphasise the combination of aerobic and resistance training, with a growing recognition of the potential benefits of high-intensity interval training (HIIT) alongside moderate-intensity continuous training (MICT). Aerobic exercise is critical for improving lipid profiles and insulin sensitivity, while resistance exercise is increasingly highlighted for its complementary metabolic effects. However, there are variations across guidelines regarding the optimal volume and intensity of exercise needed to achieve clinically significant improvements. Emerging evidence suggests that personalised exercise regimens tailored to an individual's baseline fitness, co-morbidities, and lifestyle may yield superior outcomes in preventing and treating these metabolic disorders. The review also highlights disparities in the recommendations for special populations, such as older adults and those with multiple risk factors, and examines the challenges associated with implementing these guidelines in real-world clinical practice.