0Σκοπός της μελέτης ήταν να διερευνηθεί ο πιθανός μυϊκός τραυματισμός και η απώλεια της μυϊκής δύναμης, μετά από μια προπονητική μονάδα άσκησης με αντιστάσεις που εκτελέστηκε μέχρι τη στιγμιαία εξάντληση, χρησιμοποιώντας υψηλά φορτία, σε μέτρια γυμνασμένα, νεαρά άτομα. Δώδεκα νεαρές, μέτρια γυμνασμένες γυναίκες εκτέλεσαν 6 σειρές κάμψης του αγκώνα με αντίσταση 85% της μέγιστης μειομετρικής δύναμης μέχρι τη στιγμιαία εξάντληση στο ένα άκρο. Με το αντίθετο άκρο εκτέλεσαν τον ίδιο συνολικό αριθμό επαναλήψεων, με το ίδιο εύρος κίνησης, τον ίδιο ρυθμό εκτέλεσης των επαναλήψεων αλλά σε 12 σειρές, συνεπώς χωρίς να φτάνουν μέχρι τη στιγμιαία εξάντληση. Η μέγιστη ισομετρική δύναμη στην κάμψη αγκώνα, το εύρος κίνησης του αγκώνα, η υποκειμενική αντίληψη του πόνου, η ένταση της υπερηχογραφικής απεικόνισης και το πάχος του δικέφαλου βραχιόνιου (υπερηχογραφία) αξιολογήθηκαν πριν, 1, 24, 48, 72 και 96 ώρες μετά την παρέμβαση. Στο άκρο που έφτασε ως την εξάντληση μειώθηκε η μέγιστη ισομετρική δύναμη (P≤0,05) και δεν επανήλθε στα αρχικά επίπεδα ακόμα και 96 ώρες μετά την παρέμβαση. Αντίθετα, η ισομετρική δύναμη μειώθηκε σημαντικά μετά από την άσκηση η οποία δεν οδήγησε σε στιγμιαία εξάντληση (P≤0,05), αλλά επανήλθε στο αρχικό επίπεδο μετά από 24 ώρες. Η αντίληψη του πόνου αυξήθηκε σημαντικά 24, 48, 72 και 96 ώρες μετά από την άσκηση (P≤0,05). Ωστόσο, η αύξηση αυτή ήταν σημαντικά μεγαλύτερη μετά από την άσκηση μέχρι τη στιγμιαία εξάντληση, στις 24, 48, 72 και 96 ώρες μετά την παρέμβαση. Η ένταση της υπερηχογραφικής απεικόνισης του δικέφαλου βραχιόνιου μυ (που δηλώνει έντονη τοπική φλεγμονή) αυξήθηκε σημαντικά 72 και 96 ώρες, μόνο μετά την άσκηση μέχρι τη στιγμιαία εξάντληση (P≤0,05). Η άσκηση με αντιστάσεις μέχρι τη στιγμιαία εξάντληση σε κάθε σειρά, σε άτομα χωρίς εμπειρία στην προπόνηση με αντιστάσεις, οδηγεί σε μυϊκή βλάβη και μείωση της μυϊκής δύναμης στις επόμενες 96 ώρες.
Η άσκηση με αντιστάσεις αποτελεί έναν δημοφιλή τρόπο άσκησης για την αύξηση της μυϊκής μάζας και της δύναμης (Suchomel et al. 2018). Ωστόσο, αυτό το είδος άσκησης μπορεί να προκαλέσει παροδικό μυϊκό τραυματισμό με αποτέλεσμα την πρόσκαιρη μείωση της λειτουργικής ικανότητας, τον μυϊκό πόνο και τη μείωση της δύναμης στις μυϊκές ομάδες που ασκήθηκαν (Markus et al. 2021). Τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν μεταξύ 8-24 ωρών μετά την άσκηση, να κορυφωθούν στις 24-48 ώρες και να διαρκέσουν αρκετές ημέρες (Owens et al. 2018). Μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί διάφοροι παράγοντες που οδηγούν σε μυϊκή καταστροφή εξαιτίας της άσκησης με αντιστάσεις, όπως οι έκκεντρες μυϊκές δράσεις, το σχετικά μεγάλο μήκος στο οποίο εργάζεται ένας μυς, η υψηλή ταχύτητα κίνησης (Owens et al. 2018), καθώς και η εφαρμογή ενός ασυνήθιστου κινητικού προτύπου και όχι αποκλειστικά η έκκεντρη άσκηση (Margaritelis et al. 2021). Ωστόσο, δεν έχει διερευνηθεί μέχρι σήμερα εάν η άσκηση με αντιστάσεις μέχρι τη στιγμιαία εξάντληση σε κάθε σειρά, είναι ένας επιπλέον παράγοντας του προπονητικού προγράμματος που μπορεί να οδηγήσει σε ασκησιογενή μυϊκό τραυματισμό. Σκοπός της προτεινόμενης μελέτης ήταν να διερευνηθεί ο πιθανός μυϊκός τραυματισμός και η απώλεια της μυϊκής δύναμης, μετά από μια προπονητική μονάδα άσκησης με αντιστάσεις, που εκτελέστηκε μέχρι τη στιγμιαία εξάντληση, χρησιμοποιώντας υψηλά φορτία, σε μέτρια γυμνασμένα, νεαρά άτομα.
