Η φασματοσκοπία εγγύς υπερύθρου (near-infrared spectroscopy, NIRS) είναι μια αναλυτική μέθοδος η οποία μπορεί να παρέχει πληροφορίες (μη επεμβατικά) για τον οξιδωτικό μεταβολισμό στον μυϊκό ιστό. Ειδικότερα, αυτό συμβαίνει με την αξιολόγηση δυο μεταβλητών: του μυϊκού κορεσμού οξυγόνου (muscle oxygen saturation, SmO2), ο οποίος παρέχει πληροφορίες για την ισορροπία μεταξύ παροχής και κατανάλωσης οξυγόνου σε πραγματικό χρόνο, και της ολικής αιμοσφαιρίνης (total hemoglobin, tHb), η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως έμμεση ένδειξη αύξησης ή μείωσης της αιμάτωσης του μυϊκού ιστού, δηλαδή αλλαγών στον όγκο αίματος. Σκοπός της παρούσας ανασκόπησης είναι να εξετάσει την επίδραση της άσκησης με αντιστάσεις στην οξυγόνωση και αιμάτωση του μυϊκού ιστού, όπως αυτές αξιολογούνται μέσω της NIRS. Συγκεκριμένα, να εξετάσει την επίδραση των στοιχείων της επιβάρυνσης (για παράδειγμα φορτίο και ταχύτητα εκτέλεσης επανάληψης) της δυναμικής άσκησης με αντιστάσεις στην μυϊκή οξυγόνωση και αιμάτωση. Παρότι η άσκηση με αντιστάσεις προκαλεί μεγάλη μυϊκή ενεργοποίηση, ο αριθμός των μελετών που εξέτασαν τον SmO2 και την tHb είναι περιορισμένος. Ωστόσο, από τα σχετικά λίγα δεδομένα της βιβλιογραφίας φαίνεται ότι τα στοιχεία επιβάρυνσης επηρεάζουν την οξυγόνωση και την αιμάτωση του ασκούμενου μυός σε μεγάλο βαθμό. Συγκεκριμένα, το φορτίο, η ταχύτητα εκτέλεσης της επανάληψης, το αν η άσκηση είναι έκκεντρη ή σύγκεντρη και οι προχωρημένες τεχνικές προπόνησης, είτε ως drop σετ είτε ως διαλείποντα (cluster) σετ, διαφοροποιούν την οξυγόνωση και την αιμάτωση, ενώ τα σετ δεν φαίνεται να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο. Ο περιορισμένος αριθμός ερευνών δεν επιτρέπει, προς το παρόν, τον καθορισμό του πώς θα μπορούσε να δομηθεί μια προπονητική μονάδα με βάση την οξυγόνωση και την αιμάτωση των ασκούμενων μυών, κάτι που ελπίζουμε να γίνει εφικτό με τη διεξαγωγή πρόσθετων ερευνών στο εγγύς μέλλον.