Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να αξιολογηθούν μεταβολικές και καρδιοαναπνευστικές μεταβολές κατά τη διάρκεια ενός πρωτοκόλλου διαλειμματικής άσκησης υψηλής έντασης και ενός πρωτοκόλλου συνεχόμενης άσκησης. Στην έρευνα συμμετείχαν 10 υγιείς, μέτρια γυμνασμένοι άνδρες ηλικίας 20-30 ετών. Κάθε δοκιμαζόμενος πραγματοποίησε δύο κύριες συνθήκες άσκησης, σε τυχαία και αντισταθμισμένη σειρά, διάρκειας 20 λεπτών είτε με εναλλασσόμενη ένταση ( ΗΙΤ, 100% VO2max για 10 s και 15% VO2max για 15 s) είτε με σταθερή ένταση (CON) και ίσο παραγόμενο μηχανικό έργο με τη ΗΙΤ. Κατά τη διάρκεια της άσκησης μετρήθηκαν κάθε 5 λεπτά: η καρδιακή συχνότητα, η πρόσληψη οξυγόνου (VO2), το αναπνευστικό πηλίκο (R), η συγκέντρωση του γαλακτικού στο αίμα και η υποκειμενική αντίληψη της κόπωσης (RPE). Χρησιμοποιήθηκε ανάλυση διακύμανσης διπλής κατεύθυνσης (2-way ANOVA) με επαναλαμβανόμενες μετρήσεις προκειμένου να ελεγχθούν διαφορές μεταξύ των συνθηκών και χρονικά κατά τη διάρκεια της άσκησης. Η συγκέντρωση γαλακτικού κατά τη συνθήκη CON αυξήθηκε στα πρώτα 5 λεπτά και μετά παρέμεινε σταθερή στα 4,7 ± 1,5 mmol/l (μέση τιμή ± τυπική απόκλιση παντού). Αντίθετα, στη HIT, το γαλακτικό αυξάνονταν με την πάροδο του χρόνου, φτάνοντας στο τέλος της άσκησης τα 7,2 ± 2,1 mmol/l, τιμή που ήταν υψηλότερη σε σύγκριση με την CON (p = 0,007). H VO2 δεν ήταν διαφορετική μεταξύ των δυο συνθηκών της μελέτης. Όσον αφορά στο R, βρέθηκαν υψηλότερες τιμές στη ΗΙΤ συγκριτικά με την CON (p < 0,05). Η καρδιακή συχνότητα δεν διέφερε μεταξύ των δυο συνθηκών. Η RPE κυμάνθηκε μεταξύ 10 και 12 της κλίμακας Borg και ήταν παρόμοια στις δυο συνθήκες. Συνοψίζοντας, στην άσκηση 20 λεπτών με ίση μέση ένταση, παρατηρούνται υψηλότερες τιμές συγκέντρωσης γαλακτικού και R στη ΗΙΤ σε σύγκριση με την CON, ενώ η καρδιακή συχνότητα, η VO2 και η RPE δεν διαφέρουν. Συνεπώς, η HIT, με τη μορφή που μελετήθηκε στην παρούσα εργασία, μπορεί να χρησιμοποιηθεί αντί της συνεχόμενης άσκησης για τη βελτίωση της απόδοσης αλλά και της υγείας, διότι είναι το ίδιο ανεκτή και ενεργοποιεί περισσότερο τον αναερόβιο μεταβολισμό, χωρίς να μειώνεται η πρόσληψη οξυγόνου