Σκοπός της έρευνας ήταν η μελέτη της επίδρασης του χρόνου του διαλείμματος κατά την εκτέλεση επαναλαμβανόμενων δρόμων ταχύτητας στη συγκέντρωση του γαλακτικού στο αίμα καθώς και σε μηχανικές παραμέτρους όπως τη θεωρητική μέγιστη δρομική ταχύτητα (V0), τη θεωρητική μέγιστη δύναμη (F0), τη μέγιστη παραγόμενη ισχύ (Pmax), τη μέγιστη τιμή του λόγου της οριζόντιας προς τη συνολική δύναμη αντίδρασης του εδάφους (RFmax) και το ρυθμό πτώσης της RF (RFdec%). Συμμετείχαν δώδεκα άντρες ηλικίας 18,0±0,43 ετών οι οποίοι εκτέλεσαν δέκα δρόμους ταχύτητας των 30 m σε δύο συνθήκες με τυχαία και ισοσταθμισμένη σειρά: είτε με διάλειμμα 25 s είτε με διάλειμμα 50 s ανάμεσα στις επαναλήψεις. Στη συνθήκη με το μικρότερο χρόνο διαλείμματος, παρατηρήθηκε μεγαλύτερη αύξηση του χρόνου διάνυσης των 30 m (3η έως 10η επανάληψη, p<0,001), της RFdec% (2η έως 10η επανάληψη, p<0,001) και της συγκέντρωσης του γαλακτικού (p<0,001) και μεγαλύτερη πτώση της V0 (2η έως 10η επανάληψη, p<0,001), της Pmax (6η έως 10η επανάληψη, p<0,001) και της RFmax (6η έως 10η επανάληψη, p<0,001) ενώ δεν παρατηρήθηκαν διαφορές (p>0,05) στη μεταβολή της F0. Τα παραπάνω δείχνουν ότι η μεγαλύτερη μεταβολική διαταραχή που παρατηρείται με τη μείωση του χρόνου του διαλείμματος κατά την εκτέλεση επαναλαμβανόμενων δρόμων ταχύτητας, προκαλεί πτώση της επίδοσης με σημαντικότερη τη μείωση της V0 λόγω της μειωμένης ικανότητας εφαρμογής οριζόντιων δυνάμεων (RFmax), προκαλώντας αύξηση του χρόνου διάνυσης των δρομικών αποστάσεων..