Η παραγωγή δύναμης και ισχύος από ένα σκελετικό μυ εξαρτάται όχι μόνο από τα φυσιολογικά του χαρακτηριστικά αλλά και από την προηγηθείσα δραστηριότητά του. Ως μεταδιεγερτική ενεργοποίηση ορίζεται η βραχυπρόθεσμη βελτίωση της μυϊκής απόδοσης η οποία επέρχεται μετά από έντονη εθελούσια ή ηλεκτρικά προκλητή μυϊκή σύσπαση. Οι κύριοι φυσιολογικοί μηχανισμοί που προκαλούν το φαινόμενο της μεταδιεγερτικής ενεργοποίησης είναι η φωσφορυλίωση των ελαφριών αλυσίδων μυοσίνης και η αυξημένη επιστράτευση των κινητικών μονάδων με υψηλό κατώφλι ή επίπεδο διεγερσιμότητας. Η άσκηση που προκαλεί μεταδιεγερτική ενεργοποίηση είναι συνήθως μια δυναμική ή ισομετρική σύσπαση που ονομάζεται άσκηση ενεργοποίησης. Η άσκηση αυτή προκαλεί ταυτοχρόνως και κόπωση και έτσι η μυϊκή απόδοση στην άσκηση που ακολουθεί εξαρτάται από την επικράτηση της μεταδιεγερτικής ενεργοποίησης ή της κόπωσης κατά τη διάρκεια της αποκατάστασης. Οι παράγοντες που καθορίζουν την σχέση μεταξύ κόπωσης και μεταδιεγερτικής ενεργοποίησης είναι ο όγκος, η ένταση και το είδος της μυϊκής σύσπασης της άσκησης ενεργοποίησης. Όταν η άσκηση ενεργοποίησης είναι ισομετρική, η βέλτιστη συνολική διάρκειά της δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 10 δευτερόλεπτα. Σε δυναμικές συσπάσεις ο ωφέλιμος όγκος που φαίνεται να μεγιστοποιεί τη μεταδιεγερτική ενεργοποίηση κυμαίνεται από 3-10 επαναλήψεις με ένταση 80% της μιας μέγιστης επανάληψης (1 ΜΕ), ενώ η αύξηση της μυϊκής απόδοσης εμφανίζεται κατά κανόνα 4-12 λεπτά μετά το τέλος της άσκησης ενεργοποίησης.

Σημαντική και άμεση ενεργοποίηση (σε 1-2 λεπτά) μπορεί όμως να επιτευχθεί και με μικρότερες εντάσεις (30-60% 1 ΜΕ). Η αναμενόμενη βελτίωση της μυϊκής απόδοσης μετά από ισομετρική ή δυναμική άσκηση ενεργοποίησης είναι κατά κανόνα από 2-9%. Σημαντικό ρόλο για τη μεγιστοποίηση του φαινομένου της μεταδιεγερτικής ενεργοποίησης διαδραματίζουν η μυϊκή δύναμη και η σύσταση των μυϊκών ινών των δοκιμαζόμενων. Άτομα με αυξημένο ποσοστό μυϊκών ινών τύπου ΙΙ ή/και μεγαλύτερη εγκάρσια επιφάνεια μυϊκών ινών τύπου ΙΙ παρουσιάζουν μεγαλύτερη φωσφορυλίωση ελαφριών αλυσίδων μυοσίνης καθώς επίσης και μεγαλύτερο αριθμό κινητικών μονάδων με υψηλό επίπεδο διεγερσιμότητας, οι οποίες αν ενεργοποιηθούν θα βελτιώσουν περισσότερο τη μυϊκή απόδοση. Το φαινόμενο της μεταδιεγερτικής ενεργοποίησης μπορεί να αξιοποιηθεί στην αθλητική πρακτική για τη βραχυπρόθεσμη βελτίωση της μυϊκής απόδοσης (αγώνας) καθώς και για τη μακροχρόνια αύξηση της μυϊκής ισχύος μέσω της προπόνησης με μεγαλύτερες εντάσεις.